Długa wąska kuchnia

W poprzednim poście o kablach pokazywałam mieszkanie Guilherme Torresa, w którym architekt kompletnie nie przejął się instalacją elektryczną i postanowił nie ukrywać jej pod tynkiem ale wydobyć jej walory dekoracyjne (bo przecież instalacje mają bezsprzeczne walory estetyczne jeśli tylko postaramy się dojrzeć ich piękno ! Tak jak rury wentylacyjne do okapów, które pokazywałam w obszernym materiale o przeróżnych okapach kuchennych. Najpiękniejsze okazały się te gołe, "nicnieudające" rury)

Tak samo jest z wąskimi, długimi, trudnymi do okiełznania kuchniami. Najlepiej poddać się ściskającym gardło ścianom i dać się unieść fantazji. Próba walki z nimi będzie z góry skazana na niepowodzenie. 

Tak też podszedł do zagadnienia wspomniany wyżej Guilherme Torres ( kuchnia poniżej po prawej) i wąską niewielką kuchnię pomalował na czarno, wyłożył tapetą w mocne graficzne czarno-białe wzory i dopełnił całość czarnym blatem. Zastany kształt pomieszczenia podkreślił optycznie zwężonym i wydłużonym sufitem. 

Podobnie wygląda to na zdjęciu obok. Gdyby widelec mógł gadać, to powiedziałby , że kuchnia w której przyszło mu żyć jest tak wąska, że nie dane mu było stanąć na zdjęciu z nożem u swego boku.
Efekt jest rewelacyjny, bo dzięki podkreśleniu tej "wąskości" atrakcyjnym elementem graficznym (a dodatkowo jeszcze dywanikiem i czarnym sufitem), to cała nasza uwaga skupiła się na tych elementach.
Jeszcze Wam nie mówiłam, że mega sztućce na ścianach to - po literkach - moja druga pasja ;)

Kuchnie powyżej potwierdzają, że kształt pomieszczenia nie musi przerażać. Ja długo zastanawiałam się co jest grane w tym pomieszczeniu z zielonym światłem i z początku myślałam, że na końcu długiego korytarza umieszczono lustro, ale nie - ten korytarz ciągnie się dalej.

Gdyby jednak zastosować lustro w celu zdublowania długości wąskiego pomieszczenia, to też wyszłoby fajnie! Podsumowując : jestem za za tym, aby nie skracać :)